Wat wil ik?
Gisteravond zat ik op de bank en ineens kwam het bij mij binnen. Wat wil ik nog in dit leven? Ik schrok zelf van de vraag. Als je jong bent heb je allerlei toekomstplannen en dromen. Als ik terug denk aan mijn jeugd, weet ik eigenlijk niet of ik toekomstdromen had. Ik wilde wel trouwen, dat was denk ik de enige droom die ik toen had. Kinderen waren een vervolg op het trouwen en dat ging eigenlijk allemaal van zelfsprekend. Eigenlijk hebben we dat toentertijd niet eens gepland, om de 2-3 jaar was ik weer zwanger. Mijn toenmalige man wilde een groot gezin, en ik vond dat wel prima.
En een groot gezin is het ook wel geworden. Uiteindelijk kreeg ik 5 kinderen en 5 kleinkinderen.
Altijd drukte en gezelligheid. Ook veel zorgen door de jaren heen, maar dat hoort er ook wel bij, bij een groot gezin.
Je hebt dan ook geen tijd om nog te dromen. Jouw dromen hebben totaal geen voorrang op de dromen van je kinderen.
Maar NU?
Ja wat nu? Nu ben ik 62, grootste gedeelte toch wel gehad van mijn leven, en nu? Heb ik nog dromen of doelen die ik wil behalen. Ik weet het gewoon niet. Ik kan mij ook niet voorstellen dat ik 70 ben en dat dit het dan is geweest. Echt!!! Dit was het dan. Wauw.... dit wil ik niet. Ik wil nog doelen hebben, dromen hebben, nog ergens voor gaan.
Maar waar voor? Dat is dan de miljon dollar question. Er moet toch een hoger doel te bereiken zijn dan dit. Ik ben helemaal niet ontevreden he met mijn leven. Verre van dat. Maar toch..... knaagt er iets. Ik wil meer, meer uit dit leven halen.
Dit kan het toch niet allemaal zijn, 5 kinderen groot brengen, 3 dagen in de week werken, je huishouden en wachten tot er iemand langs komt. Nee, sorry daar ben ik niet voor op deze wereld gezet. Dat is iets wat ik zeker weet, hier ben ik niet voor geboren. Dat kan niet
Dus nu!!!
Nu moet ik gaan bedenken, wat ik nog wil van het leven. Want wees eerlijk het leven is te mooi, er zijn teveel uitdagingen waar ik nog aan mee wil doen.
Ik heb ook nog wel een bucketlist, waar een paar dingen opstaan, die ik voor mijn dood wil volbrengen. Waaronder parachute springen, (moet wel opschieten wat dat betreft), Is de bucketlist dan mijn doel? Ik weet niet of dat dan het ultieme einddoel gaat worden. Ik geloof er niets van, er moet meer zijn. Tot voor kort had ik natuurlijk nog de zorg voor mijn zoon, maar sinds die de deur uit is heb ik veel meer tijd over en meer tijd om na te denken.
Mijn jongste woont nog thuis, maar die redt zijn kont wel. Ja....nu? Ik hoor van andere vriendinnen in dezelfde leeftijdscategorie dat ze het zo fijn vinden om op de kleinkinderen te passen. Eerlijk??? Daar maak je mij niet gelukkig mee. Begrijp mij niet verkeerd, ik hou mega veel van ze en vind het heerlijk om ze te zien, maar één of meerder dagen oppassen? Mij niet bellen!!. Te lang gezorgd denk ik. Dus nu!! Dromen hebben en doelen stellen op mijn ouwe dag. Doelen voor mijzelf, wauw dat is eigenlijk best wel eng. Ik moet aan mijzelf denken. Dat is ook wennen hoor, kan ik je zeggen. Me, myself and I. Komt misschien ook omdat ik geen partner heb, dat je een beetje met je ziel onder je arm loopt. Ook wel weer sterk uitgedrukt, want zo voelt het helemaal niet. Ik ga doelen stellen, waar ik wil zijn volgend jaar om deze tijd. Komt allemaal goed. Het is gewoon wennen. Maak er wat moois van vandaag, ga ik ook zeker doen.
Comments